Het leven zoals het is: 3 jaar zelfstandige

LinkedIn wenste me afgelopen week proficiat met mijn ’3de verjaardag bij Think Tomorrow’. Even tijd om stil te staan en terug te blikken op 3 jaar ‘zelfstandigheid’. Hieronder het verhaal van mijn eerste stappen met een zelfstandig statuut.

Start!

‘Ooit wil ik een eigen bedrijfje hebben’ zei ik toen mijn eerste werkgever vroeg wie ‘Emma was binnen 5 jaar’. Dat was tijdens mijn sollicitatiegesprek. De werkgever vond me ambitieus en ik had mijn eerste job in de reclamesector beet.

Dat idee dat ik ‘ooit iets van mezelf wou opbouwen’ bleef. Het bedrijf onderging een herstructurering en enkele nieuwe werkkrachten vielen daarbij van de kar. Ook ik ontving mijn ontslag, wat later weer ingetrokken werd. Dat deed me beseffen dat er in het leven weinig zekerheden zijn.

Vriendinnen verklaarde me voor gek ‘ga voor de overheid werken’ scandeerde de omgeving. Alsof ik de invulling van mijn leven zou opofferen voor een goed pensioen, wie weet hoe snel het om is… Werken doe je 8u per dag, 40u per week, 40 jaar lang. Als je daar de totale som van maakt kun je maar beter je werk écht graag doen.

De eerste maanden

De eerste maanden zijn vol onzekerheid. We investeerden een minimum kapitaal in onze zaak, waar we meteen een (tweedehands) wagen van kochten. Een halvering van budget, maar noodzakelijk. Met een fiets kom je niet ver. In de omgeving raakte onze opstart bekend. Enkele investeerders klopten op de deur, maar speelden in op onze onzekerheid. Het gaf een slecht gevoel. We besloten met 2 door te zetten, wat uiteindelijk ook het doel bij opstart was.

Ik ben overigens tot de dag van vandaag erg blij dat ik niet alleen de stap heb gezet, maar kon rekenen op Kevin. Tijdens de eerste maanden hield ik me bezig met naamsbekendheid op te bouwen en Think Tomorrow een sterke branding te geven. Moeilijk, zonder klanten of referenties. Nog moeilijker was prospectie. Want hoe kon je iets verkopen dat amper een week bestond?

De eerste klanten

Gelukkig kregen we het vertrouwen van DmLights en DCM, onze 2 eerste klanten, waar we vandaag nog steeds enorm graag voor werken. Je merkt dat de opbouw van je klantenportefeuille voor een sneeuwbal-effect zorgt. De ene referentie brengt je in contact met weer heel wat andere bedrijven.

Bij opstart werd me verteld dat ‘de kleintjes voor de kleintjes werken en de groten voor de groten’. Dit klopt niet. Je moet jezelf altijd onderscheiden in je eigen talent en de kwaliteit van je product en dienstverlening. Zo werkten Kevin en ik tijdens het eerste jaar al voor enkele grote merken. De grootte van je firma telt niet, het draait om talenten en wat je ermee doet.

Het eerste loon

In het begin is het erg schrikken van de hoge lasten die een zelfstandige betaalt. Hiermee wil ik geen klaagzang inluiden, maar als werknemer was ik me niet bewust van de hoge sociale bijdragen per kwartaal. In ruil krijg je helaas niets terug. Bij ziekte, zwangerschap of pensioen kan je niet rekenen op een uitkering. Ook besef je dat vakantiegeld en ‘een dertiende maand’ leuke extraatjes waren. In de plaats van dat laatste krijg je in december vaak een afrekening, zowel het 4de kwartaal als het aanslagbiljet van de belastingen vallen dan privé voor je in de bus.

Je weet waarvoor je werkt. De verantwoordelijkheid brengt een spanning mee, maar is toch erg fijn. In januari 2011 ontving ik mijn eerste loonbrief. Kevin ondertekende hem met ‘Proficiat’ en de datum. Een habbekrats, maar wel een bedrag waar je elke cent letterlijk zelf van verdiend hebt.

Waarom?

Als ik de tijd terug zou draaien zou ik dezelfde keuzes maken. Zelfstandige zijn geeft een bepaalde kick. Je leeft voor je werk en je werkt voor je leven, maar elke stap voorwaarts geeft kriebels. Ik heb Think Tomorrow altijd vergeleken met een kind. Je bent trots op elke stap voorwaarts en ziet je bedrijf als het ware groeien en volwassen worden. Als het valt of ziek wordt ben je bezorgd, maar doe je er alles aan om het snel te genezen.

Realistisch heb ik altijd het ‘worst case scenario’ in mijn achterhoofd gehouden. Maar dan kan ik op het einde van de rit mezelf niet verwijten dat ik het niet éénmaal geprobeerd heb. Onder het motto ‘beter proberen en dan falen, dan niet te proberen en sowieso te falen’ gaf ik 3 jaar geleden mijn vast werk op.

Tips

De tips die ik aan elke starter wil geven:

• Durf een zaak samen met iemand anders op te starten. Wees er van bewust dat je echt een huwelijk met elkaar aangaat (in goede en slechte tijden), dus zorg ervoor dat je de persoon echt vertrouwt en volledig kent. Je ondertekent samen een contract bij de notaris en neemt samen de verantwoordelijkheid. Kevin en ik verschillen enorm en hebben onze eigen sterktes en zwaktes. Daarom vullen we elkaar net goed aan. In goede en slechte tijden sta je er op zakelijk vlak niet alleen voor en ‘good things are even better when shared’.
• Investeer in je eigen branding. Een bevriend ondernemer zei bij opstart dat ooit de dag komt dat je geen tijd meer hebt om aan je eigen naamsbekendheid te werken. Een teken dat het goed gaat met je bedrijf, maar het blijft ontzettend belangrijk om je eigen branding te onderhouden.
• No guts, no glory telt letterlijk. Heb lef en durf investeren in werkmiddelen en personeel, ook al bijt dat soms even in je cash flow.
• Maak waar wat je verkoopt, tevreden klanten zijn trouwe klanten. Lucht verkoopt niet, kennis waar je niet over beschikt evenmin.
• Neem voldoende vakantie. In de beginfase erg moeilijk, maar neem als zelfstandige voldoende rust en vakantie. Blijven doorwerken keert op een dag tegen je en dan is de weg terug erg moeilijk.

Tot slot, geniet van de rit. Soms gaat het snel, soms is er een looping waar je even niet goed van bent, je weet nooit waar je uitkomt maar uiteindelijk draait het allemaal om passie en geluk.